محمدرضا زائری
فكر مي كنيد اين عكس، تصوير چه كسي باشد؟
شهيد سيد مرتضى آويني!
ولي آويني بدون ريش،
بدون چفيه،
بدون روايت فتح!
فارغ التحصيل معماري و در حال گذشتن از راه طي شده!
كامران دوران قهوه و غزاله عليزاده و سيگار و كارل گوستاويونگ!
وقتي آدم ها را فقط با يك چهره كه خودمان مي خواهيم و مي پسنديم معرفي مي كنيم
در واقع داريم يك پيام به مخاطب مي دهيم؛
يا اين شكلي هستي يا كلا از دايره خارجي!
يعني اگر اهل سيگار و كافي شاپ باشي
هيچ راهي براي پايان و فرجام امثال آويني و همت و بابايي نداري!
وقتي شهيدان سرافراز و افتخار آفرين را هميشه طوري معرفي مي كنيم
كه گويي از آغاز كودكي ريش داشته اند
و نمازشب مي خوانده اند
و مسير رشد و كمال و تغيير و تحولشان را به رسميت نمي شناسيم
در واقع داريم راه را بر بقيه مي بنديم!
نگام ، ناگفته های ایران ما