اکبر میرزا حسینی
دیروز این پیرمرد در حالی که سعی می کرد تکنولوژی جدید برای تولید مس ایجاد کند،
با انفجاری که در کارگاه او انجام گرفت،
جان خود را از دست داد و در حقیقت شهید شد.
آقای مقیمی اصل کارآفرین تبریزی
که نسل اندر نسل برای سعادت این مردم
و اعتلای نام ایران با همه نوع مشکل جنگیده و خنده از لبان او دور نمی شد.
مردی که همیشه در صف او رها سازی انسان های دربند و گرفتار بود.
مردی از نسل انسان هایی که راحت شکست نمی خورند.
راحت عقب نمی کشند و در انبوهی فساد، دامن خود به پاکی نگه می دارند.
آقای مقیمی از ثروتمندترین مردان آذربایجان بود
و هزار و شش صد خانواده مستقیم در کارگاه های او روزی داشتند و دارند.
اما عشق او آن بود که اشتغال بیشتری درست کند
و از منابع بیشتری برای مردمش بهره برداری کند.
حتی عبور از مرز هفتاد سالگی هم
یک ذره از اشتیاق او برای ساختن کم نکرده بود.
جوانان ما برای آموختن نیازی به بیل گیتس و قهرمانان آمریکایی ندارند.
به قهرمان زندگی خودشان نگاه کنند که با ما و در همین جامعه زندگی می کنند
و یاس و نا امیدی از دست آنها زمین گیر است.
قهرمان زندگی ما آقای مقیمی عزیز روان تو شاد.
تبریز و ایران قدر تو را می داند.
تو در قلب ما جا داری.
نگام ، ناگفته های ایران ما