✍️صادق زیبا کلام
در 42 سال گذشته این باور برای مردم به وجود آمده که رای دادن آنها در انتخابات، چه در مورد انتخابات ریاستجمهوری و چه در مورد انتخابات مجلس صد درصد خواستههای آنها را تغییر نمیدهد و اصلاح در حد انتظار و مطلوب ایجاد نمیشود.
اگر اصلاحطلبان 90 درصد از پایگاه اجتماعی خود را از دست داده باشند، قطعا اصولگرایان بیشتر از 90درصد پایگاه اجتماعی خود را از دست دادهاند. تنها گروهی اجتماعی که همچنان حاضر هستند در انتخابات شرکت کنند، طرفداران جریانات تندرو مانند احمدینژاد، پایداریچیها و اصولگرایان تندرویی که اقلیت را به مجلس فرستادند. بنابراین به آنها میگویم که اگر مردم در سال 97یا 98 به جریانات اصلاحات پشت کردهاند، قطعا مردم خیلی سالها قبلتر از شما روی برگرداندند و اصلا فکر نکنید که مردم به شما اعتماد در حد انتظاری میکنند.
یک فرد نظامی که هیچ اگر تمام نظامیها هم در پاستور جمع شوند، کار فوق العادهای نمیتوانند انجام دهند. رئیسجمهور نظامی در برابر تحریمها چه کاری انجام میدهد و یا حتی رئیس جمهور نظامی وقتی که ما به خاطر پالرمو با مشکلاتی روبهرو هستیم برای خرید واکسن چه کاری میتواند انجام دهد.
وقتی آنقدر کمامیدی، سرخوردگی در لایههای حتی تحصیلکرده کشور وجود دارد، یک رئیسجمهور نظامی چه کاری میتواند انجام دهد. وقتی ما محبوبیت خود را حتی در عراق و افغانستان مثل قبل نداریم، آیا یک رئیسجمهور نظامی میتواند کاری انجام دهد.
ما به زور که نمیتوانیم از مردم بخواهیم به یک نظامی رای دهند. آیا رئیسجمهور نظامی میتواند بهرغم تحریم، داراییهای ایران را آزاد کند، بنابراین سوال اینجاست که آیا رئیسجمهور نظامی در عمل قدرت بیشتری از آقای روحانی دارد.
در آمریکا مشاهده میکنیم که میزان مشارکت مردمی در پای صندوقهای رای، منظم رو به افزایش است در آمریکا میانگین امید ثابت و گاه رو به افزایش بوده است. ای کاش مسئولان، این پرسش را از خود بکنند که در مقایسه با مشارکت انتخابات آمریکا، چرا در ایران انتخابات به انتخابات، امید مردم به اینکه صندوق رای بتواند همه خواستههای آنها را تامین کند، روبه پیشرفت نیست..