نگام ، اجتماعی _ در ایران روزی نیست که کارگران تجمع نکنند و دنبال مطالبه حقوق معوقه خود نباشند. گاه طی روز در چندین شهر ایران تجمع کارگری صورت می گیرد که این تجمعات به خشونت کشیده می شود و کارگرانی هم که دنبال مطالبه حقوق خود هستند بازداشت هم می شوند. در یک جمله می توان گفت که وضعیت معاش کارگران ایرانی وخیم است و در مواردی کار به خودکشی کشیده شده است.
سارا آکالین
اما اخیرا در اتفاقی دیگر کارگران با مشکلات دیگری نیز مواجه شده اند که در نوع خود قابل توجه است. ۷۰ نفر از کارگران شرکت پتروشیمی شهرستان گچساران با اتمام مهلت قرارداد، بدون پرداخت مطالبات خود اخراج شدهاند و کارفرما آنها را تحت فشار قرار داده تا محل اقامت خود در گچساران را هم ترک کنند.
یکی از این کارگران به ایلنا گفته است: این کارگران از اهالی شهرستانهای مرکزی و نیمه شمالی کشور هستند که در سال ۹۶ توسط پیمانکار «سازه بتونی مجتمع پتروشیمی گچساران» مشغول به کار شدند. در حقیقت این کارگران به دلیل شغل خود به این منطقه مهاجرت کردهاند. حالا هم هر روز ما را مجبور به ترک محل زندگی خود میکنند.
این کارگر می گوید در روزهای گذشته جمعی از کارگران اخراجی مجتمع شرکت پتروشیمی شهرستان گچساران در اعتراض به اخراج و عدم پرداخت مطالبات معوقه خود در مقابل فرمانداری گچساران دست به تجمع زدهاند؛ در این مدت مسئولان شهرستان گچساران حاضر به گفتگو با کارگران نشده و به پرسشهای آنها پاسخ نداده است. در این شرایط اقتصادی تنها در خواست ما بازگشت به کار خود است چراکه ما به دلیل اشتغال در این شرکت از محل زندگی قبلی خود مهاجرت کردهایم. اخراج از محل کار شرایط را برای ما سختتر از گذشته کرده است.
این در حالی است که نزدیک به ششصد کارگر معدنچی در واحد زغال سنگ البرز شرقی فعالیت دارند که این افراد به صورت قرار دادی و با کمترین میزان دستمزد دریافتی مشغول بهکار هستند. این کارگران از شرایط دشوار شغلی خود انتقاد دارند و میگویند حداقلهای رفاهی در این گرمای تابستان برای ما فراهم نیست.
این کارگران میگویند: دستکم ۴۰ سال از آغاز فعالیت تولیدی این واحد معدنی میگذرد اما در طول این مدت این واحد بزرگ معدنی فاقد دستگاه خنککننده آب برای کارگران بوده است.
به گفته آنها در حال حاضر کارگران برای تامین آب مورد نیار از آب شیر استفاده میکنند که بسیار گرم و غیرقابل تحمل است. آنها میگویند: بعد از یک شیفت کاری سخت وقتی از زیرزمین به رختکن میآییم، حتی یک لیوان آب سرد برای نوشیدن نیست و مجبوریم به آب گرم شیر قناعت کنیم.
طبق گفته کارگران معدن البرز شرقی، تعبیه دستگاه آبسرکن حداقل خواسته یک کارگر معدنچی برای تامین آب مورد نیاز بدنش است که نه در کارگاهها ، نهرختکن و نه در واحد غذاخوری وجود ندارد و فقط در برخی از روزها در رستوران قالبهای یخ غیربهداشتی گذاشته میشود.
آنها میگویند: تاکنون چندین بار به امید نصب آبسردکن به واحد اداری معدن مراجعه کردهایم اما درمورد نصب آن هنوز پاسخی نگرفتهایم.
روز شنبه 16 تیر نیز گروهی از کارگران کارخانه فولاد بویرصنعت یاسوج در اعتراض به عدم دریافت بیش از یک سال از حقوق خود برای چندمین بار مقابل ساختمان استانداری کهگیلویه و بویراحمد تجمع کردند.
یکی از کارگران معترض این کارخانه گفت: چندین سال است از کارفرمای کارخانه بویرصنعت طلب مزدی داریم اما وقتی برای دریافت مطالبات معوقه خود به دفتر کارفرما مراجعه میکنیم، کارفرما در پاسخ میگوید که منابع مالی کافی برای پرداخت مطالباتمان ندارد.
به گفته او، بیشتر کارگران این کارخانه نانآور خانه هستند و طبعا به دلیل عدم دریافت حقوق؛ مشکلات زیادی برای آنها و خانوادههایشان ایجاد شده است. موضوعی که به کرات مطرح می شود ولی پاسخ بازداشت و اخراج کارگران است.