مهرداد شاکری
گرانی و تورم و حقوق اندک کارگران و درآمد اندک قشر ضعیف جامعه بلای جان مردم شده است
تصورش هم سخت است کارگری با حقوق یک ملیون تومان در ماه چگونه می خواهد از پس هزینه های سرسام آور زندگی بر آید
کارگری که باید حداقل ماهی 600 هزارتومان اجاره پرداخت کند برای اتاقکی در حاشیه شهرهای بزرگ
اگر بخواهد فقط نان خالی بخورد برای خودش و همسر و مثلا دو فرزندش باید ماهی 120هزارتومان پرداخت کند.
هزینه آب و برق و گاز و تلفن و اینترنتش را هم که حساب کنیم دیگر چیزی برایش باقی نمی ماند
او می ماند و دست هایی خالی و شرمندگی در مقابل زن و فرزندانش.
او می ماند و تنی که حتی نای کار کردن را هم ندارد.
اگر خیلی شانس بیاورد از این درد و رنج و نداری و فشار عصبی سکته نکند
قطعا گرسنگی خودش و خانواده اش او را از پای در می آورد.
فقر دارد همه مردم سرزمینم را با دستهای بی رحمش خفه می کند.
کاش :
دستی از غیب برون آید و کاری بکند.
نگام ؛ ناگفته های ایران ما