سهراب سهیلی
دولت در بودجه ۹۸ استان ها، بودجه استان سیستان و بلوچستان را
از ۲۰ هزار و ۶۸۰ میلیارد ریال به ۱۲ هزار و ۹۳۲ میلیون ریال کاهش دید.
این کاهش بودجه آن هم در استانی چون سیستان در بادی امر
نشان می دهد که دولت سر آن ندارد تا تبیعض های اقتصادی آشکار
و فقر فراگیر در استان را مرتفع کند بلکه با تخصیص بودجه های بیشتر
به استان های شمالی، عملا نیت آن دارد تا فقر را در این استان محروم بیشتر کند.
اما از طرف دیگر اگر به قضیه نگاه کنیم پی خواهیم برد
که این کاهش بودجه به معنای کسری بودجه کلی کشور است.
وقتی دولت ماه به ماه قادر نباشد نفت مورد نیاز خود را به فروش برساند،
این پر واضح است که دولت نمی تواند بودجه سالانه مورد نیاز کشور را تامین کند
و استان سیستان و بلوچستان نیز استثنا نخواهد بود.
اما به این حال، ممکن است کسی از خود سوال کند،
با وجود این کاهش بودجه کشور به علت تحریمها،
چرا بودجه های کلان به نهاد های غیرپاسخگو و بی مسئولیت تخصیص داده می شود؟
اگر دولت نمی تواند فقر را از بین ببرد آن هم نه به علت نداشتن، بلکه به علت نتوانستن،
پس معنای تخصیص بودجه های بی حساب و کتاب به این نهاد ها چیست؟
نگام: ناگفته های ایران ما