سهراب سهیلی
اسماعیل بخشی پس از آزاد شدن از زندان،
به وزیر اطلاعات نامه ای نوشت و از رفتار وحشیانه ی زندانبانان
و مسئولان وزارت اطلاعات پرده برداری کرد.
این نامه واکنش های را در پی داشت، چه در داخل و چه در خارج از ایران.
از جمله محسنی اژه ای گفت اگر بخشی شکایت کند، پیگیری می کنیم.
حشمت الله فلاحت پیشه رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نیز گفته است
که به مسئله کارگران هفت تپه از جمله وضعیت اسماعیل بخشی می پردازیم.
اما عجیب است که نظام گاهی برای رد گم کنی و یا موجه جلوه دادن خود،
دست به این امور به ظاهر انسانی می پردازد.
در صورتی که آرش صادقی ها و سپیده قلیان ها در زندان با مرگ دست و پنجه نرم می کنند.
زندان های کرج، تهران، ورامین، شیراز، اهواز مشهد و سایر زندان های کشور،
پر هستند از زندانیان سیاسی که حاکمیت نامی از آنها نمی برد.
تنها زمانی که موردی رسانه ای شد، به آن مورد رسیدگی می کند
آن هم نه برای اینکه عدالت طلب باشد بلکه صرفا برای اینکه خود را خواهان عدالت نشان دهد.
درست مثل اعدام و زندانی کردن مجرمان اقتصادی
که حاکمیت برای شو آف عادلانه و برای گم کردن سرنخ چند نفر را یا اعدام و یا زندانی می کند.
حال وضعیت اسماعیل بخشی در کمیسیون امنیت مجلس را نیز بر همین سیاق باید خوانش شود.
نگام، ناگفته های ایران ما