پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ ۱۲ آبان ۱۳۸۵؛ ۱۴سال پیش در چنین روزی فریدون هویدا در کلیفتون ایالات متحده درگذشت. میگفت: «”مشکل جامعه ما پدرسالاری است. پدر کشنده پسر. پدری که پدر همه را درمیآورد.»
فریدون هویدا در سال ۱۳۰۳ در دمشق زاده شد ؛ «مادرم نواده عزتالدوله خواهر ناصرالدینشاه بود. پدرم زمان تولد و کودکیام، کنسولگری ایران را در خاور میانه به عهده داشت. چون کنسولگری به بیروت منتقل شد، من در مدرسه فرانسوی آن شهر به دبستان و دبیرستان رفتم و عربی و انگلیسی هم آموختم.»
۲۱ ساله بود که به تهران رفت و در وزارت خارجه نخست مترجم و سپس کارمند بخش روابط عمومی شد.
۲۳ ساله بود که به پاریس رفت و در دانشگاه مشهور سوربن مقطع دکتری را با پایاننامهای درباره “شرایط اقتصادی در کشورهای در حال رشد؛ نمونه ایران” گذراند و همکاری خود را با بخش فرهنگی سازمان نوبنیاد ملل متحد آغاز کرد. او در تهیه پیشنویس اعلامیه جهانی حقوق بشر همکاری فعال داشت.
همزمان به نوشتن فیلمنامه، رمان و داستانبه زبانهای فرانسوی و انگلیسی پرداخت که شناختهترین آنها “قرنطینه” است. او در این اثر با بیان حالات درونی “سامی سالم” که یک پایش در فرهنگ باختر و با پای دیگرش در فرهنگ خاورزمین گیر کرده، شرایط اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی کشورهای واپسمانده را به تصویر میکشد.