✍?حسين ارغوانى
برخی از اصلاح طلبان مثل اقای زید آبادی با استدلالهایی معتقدند که تحول خواهان و اصلاح طلبان و معتدلین نباید در انتخابات ریاست جمهوری اینده شرکت کنند و باید آن را به نظامیان تشنه قدرت واگذار کنند.
به چند دلیل:
اول اینکه کاندیداهای غیر اصولگرای وابسته به هسته مرکزی قدرت را تایید صلاحیت نمی کنند و در صورت تایید صلاحیت هم مردم از انتخابات استقبال نمی کنند و آن را تحریم می کنند و لذا کاندیداهای غیر اصولگرا و غیر نظامی شانسی برای پیروزی ندارند و به احتمال زیاد شکست خورده و اعتبار خود را از دست می دهند.
دوم اینکه به فرض تایید صلاحیت و استقبال و مشارکت مردم ، با موازنه قوای موجود آن ها بدتر از روحانی هیچ قدمی به نفع مردم نمی توانند بردارند و لذا باقیمانده ابروی تفکر اصلاح طلبی و اعتدالگرایی را هم به باد خواهند داد.
سوم اینکه در صورت یکپارچه شدن قدرت به نفع اصولگرایان آن ها دیگر هیچ بهانه ایی برای عدم موفقیت خود نخواهند داشت و همه مسئولیت اداره کشور به عهده خودشان خواهد بود و لذا با آمریکا هم وارد مذاکره خواهند شد و مشکلات کشور حل خواهد شد و یا آن که بر سر تقسیم قدرت و چگونگی اداره کشور بین آن ها اختلاف افتاده و آن ها به جان هم خواهند افتاد و ناتوانی شان در اداره مملکت به مردم اثبات خواهد شد.
اما به نظر من انتخابات رياست جمهوري آینده از یک بعد دارای اهمیتی راهبردی و سرنوشت ساز و استثنایی است که بدلیل آن اصلاح طلبان علیرغم همه خطرات موجود باید بخاطر آن قبول ریسک کنند و به هر قیمت در این انتخابات شرکت کنند. اما بدلیل ملاحظات سیاسی نمی توانند اهمیت این موضوع را آشکارا برای مردم بیان کنند.
موضوعی که آقای زیدآبادی از آن غافل است و یا از ان تغافل می کند. و این موضوع مهم این است که در این دوره از ریاست جمهوری به احتمال بسیار زیاد تغییر رهبری رخ خواهد داد و به همین جهت نظامیان و حجتیه ایها و پایداری چی ها و راست های افراطی خیز برداشته اند تا در این دوره به هر قیمت ریاست جمهوری را قبضه کنند تا انتقال رهبری به نفع خود را تضمین کنند و به هر قیمت آن را به چنگ آورند. زیرا آینده ایران و حتی بقای آن در گرو چگونگی این انتقال قدرت است.
اگر ریاست جمهوری در زمان انتقال رهبری در اختیار معتدلین و اصلاح طلبان باشد شاید آن ها بتوانند در این انتقال قدرت سهمی ایفا نموده و تاثیرگذار باشند و کفه را به نفع مردم سنگین کنند. به همین خاطر مخالفان اصلاحات عجله دارند تا قبل از پایان مهلت قانونی ریاست جمهوری روحانی او را از قدرت پایین بکشند از ترس اینکه مبادا در این فاصله رهبری فوت کند و روحانی بتواند در این روند ذیدخل و تاثیر گذار باشد.