✍️ حبیب رمضانخانی
هرچه به موسم انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ۱۴۰۰ نزدیکتر می شویم، با اینکه دلسردی و بی تفاوتی در مردم را شاهد هستیم، بر عکس بین مسئولین و آقایان برای خدمت به مردم! در قامت رییس جمهور، شوقی عظیم و رقابتی وافر مشاهده می کنیم. دغدغه این عزیزان از حقوق بشر گرفته تا مشکلات اقتصادی و اجتماعی را شامل و آنچنان خود را با مبانی دولت جوان انقلابی مطابقت داده و ژست گرفته و ایده می دهند که آدم باورش می شود یحتمل در همان ماه اول خدمت، بسان مجلس انقلابی! تمام امور را به سامان کرده و چهار دهه انتظار به سرانجام وعده داده شده خواهد رسید!
از میان خادمان ملت! آنکه بیش از همه به آب و آتش زده و فعالتر می نماید، جناب محمود احمدی نژاد هست. از ترتیب کاملا خودجوش! تجمع روز ۲۲ بهمن در مقابل خانه ایشان تا مصاحبه با خبرگزاری های مختلف، فقط بخشی کوچکی از ترافیک کاری و فعالیت های رییس دولت بهار می باشد!
اما فراتر از موارد فوق، ایشان اینبار در قالب گاندی و ماندلا، در قامت یک مصلح جهانی دلبری کرده و ضمن نگاشتن نامه های ارشادی به پوتین و بایدن، آقای روحانی را نیز بی نصیب نگذاشته و ضمن ایراد انتقادات تند به مدیریت ایشان، نهایتا دوران خود را بهترین وضعیت از نظر مدارا با مردم دانسته که هیچ فردی در دولت ایشان «لت و پار» نشد!
در پاسخ فرمایش ایشان بایستی متذکر شد، درست است ما حافظه تاریخی کوتاه مدتی داریم و طبق عادت از دست شرایط حال، قبلی را مبرا از خطا و قهرمان جلوه می دهیم، ولی حوادث سال ۸۸ و در یک مورد فاجعه کهریزک در حافظه تاریخ تا ابد برای دولت ایشان ثبت است. فارغ از بذل و بخشش ۸۰۰ میلیارد دلار که هیچگاه بازخواستی نشد و سایر خسارات عظیم که از فرط تکرار نیازی به گفتن نیست، بنده از ایشان که خود را دلسوز و ناجی ملت ایران جا می زند، نه جوابگویی به اتهامات سنگین فوق، بلکه یک پاسخ ساده می خواهم؛ هدایایی هشت سال ریاست جمهوری دولت مهرورز شما کجاست؟
مدیر کل موزه ها، آقای کارگر در این مورد عنوان کردند؛ «در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی، مصوبه ای تصویب شد مبنی بر اینکه هدایای ریاست جمهوری به کتابخانه و مرکز اسناد ملی منتقل شود، ولی آقای احمدی نژاد با تغییر مصوبه مذکور، هدایا را متعلق به خود رییس جمهور دانست و حالا نشانه ای از آن هدایا نیست.» هر چند گفته می شود بخش کوچکی از هدایا به حرم امام خمینی واگذار، ولی قسمت عمده آن را ایشان باخود برده اند.
در آخر برای فهم بهتر اقدام جناب احمدی نژاد، به یک مورد مشابه تاریخی از سرانجام هدایای دریافتی توسط آخرین سفیر آمریکا، ویلیام سالیوان، در ایران اشاره می کنم که در کتاب «ماموریت در ایران» اشاره شده است: « در سفر به مشهد از سوی استاندار مشهد هدایایی به خانم های حاضر در جلسه اهدا شد. هدایای همسر من جواهراتی مرکب از طلا، فیروزه و الماس بود. همسر من با وجود اصرار استاندار از پذیرش آن امتناع می کرد. من توضیح دادم که طبق قوانین امریکا، نمیتوانیم این هدایا را بپذیریم. ولی استاندار رد هدایا را توهین قلمداد و قرار شد آن را در مهمانی گرفته و سپس پس بفرستیم. بعد از عزیمت به تهران، آن را پس فرستادیم و بعد از امتناع دریافت و چند بار رد و بدل شدن، نهایت مجبور شدیم جواهرات را به واشنگتن بفرستیم تا با تشریفات خاصی که برای اینگونه هدایا بود، به فروش برسد»