عارف کارنامه جالبی در اصلاحات دارد؛
او فراکسیون امید در مجلس دهم را رهبری میکرد و آنقدر سیل انتقادات به سمتش خصوصا اعتراضات درون جناحی روانه شد که وی را «مرد سکوت اصلاحات» نام نهادند.
از سوی دیگر با ایثار و کناره گیری از کاندیداتوری انتخابات سال ۹۲ موجبات پیروزیِ این جریان را با کاندیدای قرضی را فراهم کرد.
هر چند همان زمان هم برخی اصلاحطلبان عارف را با القابی چون «اصلاح طلب بدلی» خطاب می کردند.
اواسط سال ۹۶، ماجرای «ژن خوب» آقازاده عارف، واقعیت رانت در ساختار سیاسی کشور را نمایان ساخت.
عارف اما با رسانههای منتقد درگیر شد و فرمان داد افاضات نفرمایند.
انتصاب فرزند عارف به یک سمت دولتی بازهم مورد انتقاد قرار گرفته تا مشخص شود رانت چقدر در این سیستم سیاسی ریشه دوانده است.
حالا عارف در نهاد اجماع ساز اصلاحات حضور نیافته است و ساز استقلال میزند.
البته برخی این رفتار عارف را «غمزه سیاسی» برای امتیازگیری از اصلاح طلبان میخوانند.