✍️مجید یونسیان
منوچهر متکی ، وزیرخارجه احمدینژاد و رییس شورای وحدت اصولگرایان، پیشنهاد کرده ظریف استعفا دهد؛ چون در ماه مبارک رمضان دچار گناهی بزرگ شده است.
او این حرفها را بعد از این میزند که پیشبینی میکند سیدابراهیم رییسی نامزد انتخابات میشود و او با استقبال از این احتمال از هماکنون کار را تمامشده میداند و خداخدا میکند هرچه زودتر ۲۸خرداد برسد و صبح فردای ان از خواب برخیزد و ردای وزارت خارجه را بپوشد.
اما شواهد و قراین نشان میدهد این خواب و خیالی بیش نیست و تعبیر چنین پیشبینیهایی خوشخیالی است؛ به چند دلیل متقن.
اول اینکه هنوز حساب و کتابی در کار است. با سید خراسانی نامیدن آقای رییسی شانس وزارت زیاد نمیشود.
دوم اینکه تراز اعتبار وزارت خارجه با سالها حضور آقای ظریف آنقدر ارتقا یافته که پوشیدن لباس این وزارت برای هرکس ممکن نیست.
سوم اینکه این هیاهوها درباره مصاحبه آقای ظریف فقط کاربرد تبلیغاتی دارد و همه بخصوص تصمیمگیران اصلی نظام را تحتتاثیر قرار نمیدهد.
چهارم، آقای ظریف آنقدر تجربه و صداقت دارد که بتواند از خود دفاع کند.
پنجم، آمدن یا نیامدن آقای رییسی مشکل کنونی مملکت را حل نخواهد کرد؛ مهم این است که هرکس که میآید چه برنامهای دارد. دیگر دوره فردمحوری و کاریزماهای فردی گذشته است. امروز طرح، برنامه و انطباق آن با مطالبات مردم و واقعیتهای ایران و جهان اهمیت دارد.
گذشت ان زمان که با یک گونی سیبزمینی بتوان مردم را ترغیب به رای دادن کرد.
همان آدمهایی که تصور میکنید با یک گونی سیبزمینی و وعده یارانه ۴۵هزارتومانی برای رای دادن صف میکشیدند، اکنون همانها آنقدر آگاه هستند که فرق دوغ و دوشاب را بدانند.
آقای متکی بهتر است برای آینده خود شغل مطمئنتری دستوپا کند. چون حداقل او که تجربه وزارت خارجه را داشته، اگر واقعا همین میزان از صحبتهای آقای ظریف را گوش داده باشد، میداند که ظریف نهتنها گناهی نکرده، بلکه خطایی هم مرتکب نشده است. تنها مشکل ظریف آن است که جای برخی را تنگ کرده است.