✍️رستم شجاعی مقدم
در یک چشم انداز بلند مدت ایران می تواند تا حد قابل قبولی به استقلال اقتصادی و متعاقب آن استقلال سیاسی برسد. (منظور از استقلال سیاسی بینیاز شدن حکومت از معاهده هایی مانند نمونه ۲۵ ساله چینی و….. وابستگی).
تمام مسئولان، خطبا و مداحانی که علیه دولت روحانی سخن پراکنی می کنند و ترویج می کنند که می شود یا ما می توانیم مسائل اقتصادی و معیشتی مردم را در کوتاه مدت حل و فصل کنیم یا ذهنشان از توزیع عدس و فوم و رفع گرسنگی مردم فراتر نمی رود و یا آگاهانه و به امید فراموش کاری مردم (آلزایمر ملی) در پایان دولت روحانی چنین دروغ هایی را سرهم می کنند.
گشایش و رونق اقتصادی بدون تعامل با جهان در کوتاه مدت شدنی نیست زیرا:
۱- اقتصاد ایران حکومتی و حکومت ایران نفتی است، با تحریم نفت اعتبار پول و حکومت در جهان بین الملل فورا و تواما ریزش می کند.
۲- در چشم انداز نزدیک هیچ کالا یا دانشی برای صادرات و ثروت سازی در ایران وجود ندارد که تحریم ها را جبران کند.
۳- تحریم ها ایران را از همه پیمانهای بزرگ و شرکتهای چند ملیتی حذف کرده اند.
۴- دوستان روسی و چینی ایران خود وابسته به دانش غرب اند و جز بلعیدن منابع ایرانی کاری نمی توانند بکنند.
۵- دوستان منطقه ای ایران کشورها یا دولتهای ملی و محبوب ملتها نیستند بلکه گروه های مذهبی یا شبه نظامیان پرهزینه و دردسرسازی هستند که هیچ کارکرد مثبتی برای ایران ندارند.
۶- تحریم ها و عدم امنیت اقتصادی سرمایه گذاران داخلی را نیز فراری داده و می دهد ، حتی اختلاسگران درون حکومت نیز خود ترجیح می دهند طلاها و پولهای مسروقه را به ترکیه ، اروپا و کانادا و سایر کشورهای غربی انتقال داده و آنجا سرمایه گذاری می کنند.
۷- حکومت از عجز ها و بیم های مختلف نمی تواند با فساد ساختاری مبارزه کند و معیشت مردم را بر منافع باند قدرت مقدم بدارد.
۸- اعتماد متقابل مردم و ساختار در سطحی نیست که کشور بتواند به شکل موثر بر حل مسائل تمرکز کند، شاید این مورد مهم ترین کاستی موجود در مسیر حل چالشهای بزرگ و ملی باشد.
با وجود موانع بالا دم زدن از گشایش امور در کوتاه مدت هیچ ارتباطی با حقیقت ندارد!