سبز اندیش
این سالها شیرازه ی جامعه ایرانی خیلی زودتر از حاکمیت کشور فروپاشیده،
حالا فقط مانده “جلد زمخت”ش که حاکمان این نظام اند.
نمی دانیم پس از سقوط حاکمیت، آیا شورای انتقالی و یحتمل، “حاکمیت نسبتا ملی” آینده،
قادر خواهد بود مانع از ترکش های بنیادگرایانه و “سوپرالقاعده” ی این “جمهوری رفته” در ایران و جهان شوند؟!
و مهم تر اینکه، نظام مستقر و برآمده از آرای ملی آینده،
آیا قادر خواهدبود جامعه ی تکه تکه شده و فروپاشیده ی ایرانی را
حول محور مشترکات انسانی و اخلاقی و فطری، جمع آوری و منسجمش کند
و “زندگی متعادل” ببخشد
و در بازاحیایی هویت و فرهنگ ایرانی بکوشد؟
و ایرانیان حس کنند دارند زنده می شوند.
دارای انگیزه و حرکت و پویایی اند
و بشود در درازمدت، تنوع جلوه هایش را در شادی های واقعا ملی دید؟
آیا این یک “رویا”ست؟!
اما نشانه ها حکایت از تحققش دارند.
نگام ، ناگفته های ایران ما