✍?محمدرضا خاتمی
ایران بدون شجریان قطعاً چیزی کم خواهد داشت؛ چرا که کمتر کسی است که بخشی از زندگی خود را با صدای او تجربه نکرده باشد. شجریان نه صرفاً یک موسیقیدان بلکه تجربه زندگی ایرانیان بود که صدای او بازتاب دهنده آن بود.
اما صدا و هنر موسیقی شجریان هم نبود که او را جاودانه کرد بلکه هنر زندگی او چنین اثری بر جای گذاشت و او را در دل ملت ایران جا داد و عزیز کرد. به همین اعتبار بیراه نیست که شجریان را نماد تمدن و فرهنگ ایران دانست.
بخش زیادی از نسلهای جوان ما که نه شناختی از حافظ دارند و نه تجربه زیستی و همدلی با شعر سعدی و مولانا و خیام، با شجریان بود که این بخش از هویت ایرانی را شناختند.
همه ما سهم ادبیات فارسی را در تمدن ایرانی میدانیم و اینگونه است که آقای شجریان با صدای خودش، ادبیات ایران را پیش روی نسلهای جدید گذاشت و باعث کشف دوباره آن توسط این بخش از جامعه شد.
اما خیلی مهمتر از اینها باید شجریان را نماد وحدت ایرانیها دانست. هیچ ایرانی نیست که با او بیگانه باشد و احساس غربت با این هنرمند بکند.
تقریباً تمام اقوام، مذاهب و حتی گرایشهای اجتماعی ایران او را به عنوان مظهر فرهنگی ایران زمین، با تمام تنوع رنگین کمانی آن میشناختند. تنها از یک مظهر ملی بر میآید که در اوج طرد شدگیها و نامهربانیها در کنار مردم خویش بماند و مرام خودش را حفظ کند.
او نشان داد که در نهایت ایران برایش مهمترین چیز است و سرانجام در خاک همین وطن چشم از جهان فروبست./اعتمادآنلاین