✍️محمود امجد
انا لله و انا الیه راجعون
متاسفانه در این ایام محنت بار که بر مردم بی پناه ایران میگذرد اخبار تلخی به گوش می رسد که اگر ذره ای انسانیت وغیرت در وجود ما باشد،جا دارد از شنیدن آن جان دهیم و اینجانب در عجبم از کسانی که لباس روحانیت شیعه به تن دارند و در مقابل این مظالم و معاصی آشکار، سکوت اختیار کرده اند و بلکه با قول و فعل خود،تشویق و تأیید می کنند.
آقایان علما !
آیا جریانات پرونده مرحومه زهرا اسماعیلی و از آن شرم آورتر نحوه اجرای حکم ایشان براي هیچ یک از شما شبهه ای هم ایجاد نکرد؟!! خبری که وکیل ایشان با به خطر انداختن جان و حیثیت خود ما را از آن مطلع کرد،هیچ قابل اعتنای شما هم نبود؟!
آیا مرگ یک جوان درویش که سالم به زندان های این نظام رفته و به آن وضع فجیع،بدون حق ملاقات برای مادر و همسر بی پناهش،کارش از زندان و فشار و دسترسی نداشتن به درمان،به مرگ کشیده شد،قابل یک استیضاح و تذکر و یا حتی همدردی شما هم نبود؟!
چگونه است که آقایان خود را خادم امام زمان عجل الله تعالی فرجه می دانند و چشم خود را بر کشته شدن کولبران بینوا ى کردستان و سوخت بران مستمند سیستان می بندند ؟!آیا اینها برادران ما نیستند که از فرط فقر و بیکاری و تبعیض برای تأمین معاش عائله خود تن به این قبیل کارهای پرخطر داده اند ؟!
آیا استغاثه مولوی عبدالحمید که یک عالم محترم اهل سنت است، سزاوار پاسخ نیست؟!
آیا با این بی آبرویی ها و اشتباهات و هوی پرستی ها جا ندارد لااقل خواهان الغای مجازات اعدام باشیم؟ آیا مردم حق ندارند از ما بپرسند این چگونه دین و مذهبی است که جان انسان و ستم بر او این همه بی ارزش است ؟!
آقایان ! گویا باور کرده ایم و بلکه یقین داریم که خدایی و قیامتی در کار نیست وگرنه فکری می کردیم که در پیشگاه خداوند و روز حساب پاسخی برای این سکوت ها و توجیه گری ها و عافیت طلبی های ذلیلانه نداریم و همان گونه که امروز شرمسار خلق خدا هستیم فردای قیامت نصیبی جز سرافکندگی نزد خدا و رسول نخواهیم داشت.
والسلام