نجمه اکبرپور
اینکه وزیر امور خارجه و رهبر یک کشور بزرگ که مدعی است کشوری آزاد و اسلامی است در سخنانی قاطعانه اعلام کنند هیج زندانی عقیدتی در کشورشان وجود ندارد میتواند بیش از شبیه بودن به یک جوک وطنز باعث ترس و هراس بیشتر آزادیخواهان مبارزان بشود.
اینکه صدها نفر در زیر زمین های تنگ و تاریک و سلولهای انفرادی هستند که حتی خبری از آنها جایی درج نمیشود.
و به راحتی میتوانند از آمار جمعیت ایران کم بشوند به اندازه ای ترسناک هست که باید سازمانهای حامی حقوق بشر قاطع تر به آن ورود کنند.
وجود هزاران خانه متعلق به ارگانها و سازمانهای امنیتی
و حتی وجود چندین سازمان امنیتی موازی در ایران نمونه جدیدی در جهان است
چند روز پیش مرگ یکی از این افراد در زندان قم باعث واکنشهای زیادی بین مردم ایجاد گردد
مخصوصا که آزادی چند زندانی معترض کارگران هفت تپه هم در همان روز پیش آمد
این رفتار تنها از یک عقل امنیتی سیاه سر میزند
درست زمان مرگ یکی ، دیگری را آزاد میکنند
تا شادی آزادی مانع از دقیق شدن مردم به قتل دیگری شود
و توجه نکنند همان فرد ازاد شده هم با وثیقه های گرفته شده در روزهای آتی وقتی هیجان مردم کمتر شد احضار وبه همان زیرزمینها منتقل میشود
سالهاست حاکمیت با این نوع سیاست ها و برخوردهای چندگانه باعث وحشت وعرب درمیان خانواده های مبارزان گشته است
در زمان دستگیری این افراد همیشه خانواده ها را تحت فشار قرار میدهند تا بخاطر بهتر و سریعتر شدن روند دادرسی از رسانه ای کردن موضوع اجتناب کنند و حتی تهدید میکنند در صورت آشکار کردن موضوع با آنها هم برخورد امنیتی خواهد شد
و این درست آغاز ماجرای سیاه از بین بردن این افراد است
بنابر این تجارب باید مبارزان وآزادیخواهان شبکه ای از اطلاع رسانی در اختیار داشته باشند تا بوسیله دوستانشان درمورد بازداشت و شرایط آنها اطلاع رسانی شود و فشار حاکمیت بر خانواده ها خنثی گردد.