اگر چه انتقادهایی هم به عملکرد تیم اقتصادی دولت وجود دارد و حتماً باید بحث ترمیم کابینه فراموش نشود. با این حال نمیشود حکم داد که همه مشکلات موجود هم فقط به مجموعه دولت برمیگردد و دیگر نهادها مسئولیتی در این خصوص ندارند.
بنابراین شایستهتر آن بود که نمایندگان محترم مجلس دغدغههای خود و محورهایی را که در سؤال خود از رئیس جمهوری مطرح کردهاند در سطح وزرا دنبال میکردند. آنها حق قانونی سؤال از وزرا و حتی استیضاح آنها را در اختیار دارند.
اینکه در این شرایط بینالمللی که رئیس جمهوری کشورمان در میدان نبرد با ارتجاع عرب و امریکا و اسرائیل است، مناسب نیست که ذهن او را درگیر مسائل داخلی کرد که راه بهتری برای پیگیری آنها وجود دارد.
به هر حال اگر این طرح به سرانجام برسد و آقای روحانی به مجلس برود، چه بسا مسائل و مواردی باشد که نخواهد یا نتواند در جلسه علنی مطرح کند تا مبادا مورد سوء استفاده بدخواهان قرار گیرد.
خوب بود نمایندگان این ملاحظات را رعایت میکردند و از راه تعامل با دفتر رئیس جمهوری موضوع را پیش میبردند.
نکته دیگر اینکه سؤال از رئیس جمهوری از منظری چه بسا حسنهایی هم برای دولت و شخص آقای روحانی داشته باشد.
او میتواند با استفاده از این فرصت برخی محدودیتها و تنگناهای موجود را تشریح کند و توضیح دهد که سهم دولت از نابسامانیهای فعلی چقدر است و دیگر نهادها که علیالقاعده باید به مدد کابینه بیایند چقدر در این مهم اهتمام داشتهاند.
بخصوص که به نظر میرسد مجموعه وزرای کابینه در ارتباط با مردم و رسانهها دچار ضعفهای اساسی هستند.
با این همه معتقدم شرایط فعلی زمان مناسبی نبود که شخص رئیس جمهوری را مورد خطاب و سؤال قرار داد. تبعات منفی آن بیشتر از حسنها است.