نشستهای خبری روحانی غیر از سال نخست و از ۹۴ تا امروز با توجه به حضور افرادی که در اطراف او مسئولیت اطلاعرسانی را دارند بیشتر تشریفاتی است و به گونهای پیش میرود که حرف جدیدی و خاصی از آن بازنشر نشود.
این رویه چه در زمان معاون اطلاعرسانی اصولگرای پیشین یعنی پرویزاسماعیلی و چه در دوره آقازاده کنونی مشهود بود و همچنان نیز هست.
این نشست خبری نیز از قاعده مذکور مستثنا نبود و تمام مخاطبانی که اظهارات این فرد را شنیدند بیشک داده جدیدی به دست نیاورند و این یعنی تقریبا هیچ!
روحانی در این نشست نیز مانند همیشه همچنان قربان دستوپای بلوری برجام و دولتش رفت و از اختیارات کم خودش سخن گفت و زبانبازی کرد؛ اظهاراتی که سالهاست از او و نیروهایش شنیدیم و خواهیم شنید.
از طرفی نیز چینش اندکی از نمایندههای اصحاب رسانه و سوالات تکراری سبب آزردگی خاطر هر شنوندهای بود.
سوالاتی که غیر از بحث اعدامزم و سکوت روحانی در قبال برخی برخوردهای قضایی سایر سوالات بیفایده و تکراری بود که هر روز نیز روحانی در نشستهای مختلف بیان میکرد.
نام این دورهمی را نشست خبری نباید گذاشت! دورهمی که ۳ رسانه سپاه، چند رسانه حاکمیتی و چند رسانه صداوسیما پرسش کنند و خبری از رسانههای سایر تفکرات نباشد نام آن نشست خبری نبود و بیشتر شبیه دورهمی است که دستاوردی برای مردم نداشت.
آیا میتوان نام دورهمی فارس، تسنیم و جوان از سپاه، شبکه خبر و خبرگزاری صداوسیما از رسانه حاکمیت، ایسنا، ایران، ایلنا و برنا رسانههای دولت و چند رسانه خارجی محافظهکار که روحانی پاسخهای آنها را ناقص میداد، نشست خبری گذاشت؟!
مشخص نیست مردم را چه فرض کردند ولی سنگینتر بودند که به همان روند طلاق با رسانهها ادامه میدادند تا این رجعت منفور را به نمایش بگذارند