نگام، سرویس گفتگو – تنها چند روز دیگر تا برگزاری شصت و ششمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا باقیمانده. کارزاری که بیش از هر دوره دیگری حساس، نفس گیر و دو قطبی شده. به رغم اینکه نتیجه تمام نظرسنجی ها خانم کلینتون را پیروز انتخابات معرفی می کند اما فاصله بین درصد رأی دهندگان به دو کاندیدا زیاد نیست و با نوسان همراه است. نوسانی که عواملی نظیر افشای نوار صوتی مکالمه جنسی دونالد ترامپ و توهین او به زنان در کنار افشای استفاده هیلاری کلینتون از ایمیل شخصی برای مکاتبات اداری در زمانی که وزیر امور خارجه دولت اول اوباما بوده، در آن تأثیرگذار است. بعلاوه بسیاری از رسانه ها ریاست جمهوری ترامپ را یک خطر برای آمریکا و دنیا می دانند اما همزمان برخی تحلیلگران می گویند جامعه آمریکا به رسانه ها بی اعتماد شده و مهمتر از آن پایگاه رأی ترامپ دسته ای از بومی های سفید ایالات متحده هستند که شاید تا امروز هرگز در هیچ انتخاباتی شرکت نکرده باشند و آنچه به شخصیت ترامپ قدرت می دهد معرفی یک چهره آلترناتیو که حتی تابع حزب متبوع خود هم نیست، به این بخش از جامعه آمریکاست. در شصت و چهارمین دوره این رقابتها برخی رسانه ها مناظره تلویزیونی باراک اوباما و میت رامنی را به مواجهه یک آکادمیسین با یک گاوچران تشبیه کردند. در این دوره اما اوضاع متفاوت است یک طرف ترامپ میلیاردر که حتی اعضای ارشد حزب جمهوری خواه حاضر به حمایت از او نیستند و وقتی از دوستی با ولادیمیر پوتین حرف می زند، خیلی از سیاستمداران آمریکا پشتشان می لرزد و سوی دیگر هیلاری که به رغم اولین رئیس جمهوری زن ایالات متحده شدن (در صورت پیروزی) زنان آمریکا دوستش ندارند زیرا از او چهره یک سیاستمدار فمینیست نمی شناسند و همچنین بنیاد کلینتون که تأمین کننده مخارج کمپین انتخاباتی او نیز هست، از نظر مالی وابسته به کشورهای عربی معرفی شده.
هشتم نوامبر رأی مردم آمریکا مشخص خواهد کرد که تقویت و پیگیری سختگیرانه تر سیاستهای فعلی کشور را می پسندند و یا تغییر به سمت یک آمریکا و جهان ناپیدا. همزمان در سوی دیگر جهان در ایران مثل بسیاری از کشورها انتخابات آمریکا در کنار جذابیتهای مهیج و سرگرم کننده اش، چشم هایی نگران را نیزبه دنبال خود دارد. از رهبران جمهوری اسلامی تا مردم تحول خواه، گفته و ناگفته منافع و مضراتی را در صاحبان جدید کاخ سفید برای خود ترسیم و جستجو می کنند. با پایان دوره فعلی قدرت در آمریکا، مردم ایران با حسرت از دست رفتن فرصت طلایی اوباما روبرو هستند. شخصی که پیش و بیش از سکانداری ابرقدرت جهان، برنده جایزه صلح نوبل است و تلاش کرد آغازگر هیچ جنگ و مداخله ای نباشد و به جای آن به گفت و گو حتی با ایران و کوبا بپردازد. حسرت مردم ایران از این جهت خواهد بود که در صورت پذیرفته شدن دست دوستی او در طرف ایرانی، زندگی روزمره شان ارتقاء چشمگیر پیدا می کرد و شاهد پیشرفت و آبادانی کشور بودند. اما همین دست دوستی که از سوی آیت الله خامنه ای دست چدنی در دستکش مخملی خوانده شد، اتمام دوره اش برای جمهوری اسلامی به مثابه رها شدن از یک شر است. چرا که آمریکا ستیزی همانند حجاب اجباری جزو پایه های اصلی نظام تعریف شده و به تعبیری اگر آمریکا دشمن نباشد در راهپیمایی های متلف حکومتی مردم را حول محور چه چیزی بسیج کنیم و مرگ بر که بگوییم؟ سوء مدیریت و غارت بیت المال و مفاسد و ناکارآمدی را به گردن که بیندازیم؟ چنانکه حسن روحانی که امروز موضع نرم تری در برابر آمریکا دارد و شاید اولین و آخرین رئیس جمهوری اسلامی باشد که با رئیس جمهور ایالات متحده تلفنی صحبت کرد، بیش از ده سال پیش و موقعی که رئیس شورای عالی امنیت ملی کشور بود در سخنانی گفته بود منافع جمهوری اسلامی با رئیس جمهور جمهوری خواه در کاخ سفید بیشتر تأمین می شود و اشاره آقای روحانی به سنگین ترین تحریمهای آمریکا علیه ایران بوده که در دوره روسای جمهور دمکرات جیمی کارتر (بعد از گروگانگیری سفارت و قطع روابط) و بیل کلینتون (قانون تحریم داماتو) به تصویب رسیده و به اجرا در آمده.
هرچند این ادعا مخالفانی هم دارد که سیاستهای جیمی کارتر از حزب دمکرات را در سقوط حکومت پهلوی تعیین کننده می دانند، اما کلیت اقبال به رئیس جمهور تندرو در کاخ سفید هنوز هم در سخنان مقامات ارشد و خصوصأ رهبر جمهوری اسلامی به چشم می خورد و بر تحلیلهایی استوار است که آمریکا-ی امروز را برای حمله نظامی به ایران در موقعیت ضعف می داند و از سویی بر این باور تکیه دارد که در صورت وقوع چنین حمله ای مردم ایران و همچنین حامی منطقه ای اش یعنی روسیه در برابر هجوم ارتش آمریکا مقاومت خواهند کرد یا اینکه اسرائیل در تیررس موشکهای ایران است و می تواند به عنوان عامل بازدارنده عمل کند و یا حتی در صورت جدی شدن گزینه نظامی، به تجربه می توان با مذاکرات محرمانه تسلیم شد. تمام این برآوردها اما می تواند رفتار دونالد ترامپ که در صورت ضرورت استفاده از بمب اتمی را هم مجاز دانسته را شامل نشود.
وبسایت خبری-تحلیلی نگام برای بحث درباره این موضوع به سراغ “امیرحسین اعتمادی” تحلیلگر سیاسی و سخنگوی سازمان دانش آموختگان لیبرال ایرانی در واشنگتن رفته تا از او جویا شود چه مولفه های ملی و جهانی رئیس جمهور آینده آمریکا را انتخاب می کند و سیاست تغییر رفتار هیلاری مجرب یا هندوانه دربسته ترامپ عصبانی کدامیک بیشتر به سود منافع ملی ایران است، که در ادامه تماشا می کنید.