نگام ، سیاسی _ خود را اسلام و رقبای مسلمان خود را دشمنان اسلام میپنداریم و میگوئیم اگر مردم به آنها رای بدهند، #اسلام از بین میرود و ما هر طور شده نباید بگذاریم چنین اتفاقی بیفتد!
روزنامه جمهوری اسلامی نوشته است:
در مسئولیت دادنها چرخش نخبگان نداریم. این وضع اسفبار به جائی رسیده که بعضی افراد هم اکنون که میلیونها نفر در این کشور بیکارند بیش از 35 مسئولیت دارند بطوری که اگر از خودشان درباره تعداد مشاغلشان سوال شود قادر به شمارش آنها نیستند! مگر در کشور ما قحط الرجال است که بعضیها باید ابوالمشاغل باشند و عدهای بیکار و خانه نشین؟!
بسیار دیده میشود افرادی که زندگی پائینتر از متوسط دارند، یکشبه میلیاردر میشوند و با خودروهای چند صد میلیونی و خانههای چند ده میلیاردی بالای شهر مانور اشرافیت میدهند. این، یعنی اقتصاد ما افسارگسیخته است و هیچ حساب و کتابی در کار نیست.
اظهارنظر کردن که شغل و نان و آب نیست تا شما آن را به کسانی که دوست دارید بدهید. چرا کارشناسان شما در صدا و سیما به چند نفر که فقط طبق میل شما حرف میزنند منحصر و محدود شده؟ اینهمه صاحبنظر داریم که حرف حساب دارند و با دنیا آشنا هستند ولی به دلیل اینکه حرفی را که میفهمند میزنند نه آنچه شما دوست دارید، هرگز برای نظر دادن دعوت نمیشوند.
میدانید وقتی اظهارنظرها یکطرفه شود چه فاجعهای برای آزاداندیشی رخ میدهد؟ میدانید وقتی حرفها در سینهها حبس شود چه اتفاقی میافتد؟
عدالت قضائی چقدر در جامعه ما جریان دارد؟ اینکه کسی با اغراض سیاسی و قدرت طلبی درصدد هدف قرار دادن مسئولین قضائی کشور باشد، مطلب دیگری است اما آیا مردم در محاکم قضائی مشکلی ندارند؟ پرونده ها به سرعت و با عدالت مورد رسیدگی قرار میگیرند؟
شعار وحدت میدهیم، هفته وحدت برگزار میکنیم و از دشمن مشترک بیرونی حرف میزنیم ولی برای جذب نیروهائی که با ما اختلاف سلیقه دارند چه اقدامی کرده ایم؟