نگام _ بین الملل _ حجت الاسلام محمد مسجد جامعی سفیر اسبق ایران در مراکش و واتیکان امروز طی سخنانی در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین نزدیک به علی لاریجانی گفت: “ترکیه جدیترین همسایه ما است. یکی از معدود کشورهای منطقه است که واقعیت «دولت-ملت» آن شکل گرفته و بلکه به خوبی شکل گرفته است. حال آنکه بسیاری از همسایگان ما چنین نیستند و از چنین خلایی رنج میبرند”.
سفیر اسبق ایران در واتیکان و مراکش اظهار داشت ترکیه از معدود کشورهای منطقه است که واقعیت «دولت-ملت» در آن بهخوبی شکل گرفته است.
این دیپلمات باسابقه ایرانی همچنین تصریح کرده است:
به گزارش آناتولی _ به همین دلیل سیاست ما در قبال این کشور میباید با توجه به مجموع واقعیتها شکل بگیرد و نه صرفاً بر اساس کنش و واکنشهای موردی مقامات سیاسی. در صورت لزوم میباید این نکته که شما از جمله جدیترین و قابل محاسبهترین همسایگان ما هستید، به نحو مقتضی به قدرت به دوستان و بلکه به نخبگان جامعه ترک توضیح داده شود.
واقعیت این است که علیرغم تمامی اشتراکها، ما و ترکیه در زمینههای فراوانی متفاوت هستیم و میباید این متفاوت بودن را در درجه نخست به گونهای بیطرفانه دریابیم و سپس آن را بپذیریم و بکوشیم رابطه را با توجه به مجموع واقعیتها مدیریت کنیم.
فراموش نشود که ترکیه به دلایل مختلف از نظر دیگران به مراتب مهمتر و تعیینکنندهتر از آن است که معمولا در کشور ما انگاشته میشود و این اهمیت در طی سه دهه اخیر، پیوسته افزایش یافته است.
این ویژگی ترکیهایها را تشویق میکند که سیاست باز و فعالی با تمامی بازیگران مهم داشته باشند. بخشی از توسعه اقتصادی و صنعتی این کشور و نیز ارتقای موقعیت سیاسیاش در سطوح مختلف جهانی و منطقهای،مرهون اتخاذ همین سیاست است.
در شرایط حساس کنونی احتمالاً بهترین روش این باشد که ما بخشی از مسائل حساس دوجانبه و نیز گلایههایمان را از کانالی مطمئن، سریع و در عین حال صریح و فارغ از محدودیتهای دیپلماتیک پیگیری کنیم و البته این به معنای تعطیل و یا کم اهمیّتی کانالهای رسمی سیاسی و رسانهای نیست.
ثبات و امنیت ترکیه بخشی از ثبات و امنیّت ما است، و عکس آن نیز به همان میزان صحیح است، خصوصاً که این دو کشور در قلمرو یکدیگر دارای نفوذ قابل توجهی هستند. رابطه متقابل خوب و قابل اعتماد و احترام مورد نیاز هر دو آنها و بلکه مورد نیاز منطقه پرشروشور منطقه ما است و این نه سقف بلکه کف رابطه دوجانبه است.
ممکن است در حال حاضر نتوانیم این سطح حداقلی را به موقعیتی فراتر ارتقاء دهیم اما طرفین باید بپذیرند که نمیباید این رابطه از حداقل یاد شده پائینتر رود. این یک ضرورت است.