نصرت الله محمودزاده
۱-وقتی در روند عقب راندن عراقیها افتاده بودیم روی دور پیروزی، هنوز عرق فتح خرمشهر خشک نشده بود که اسرائیل با شیطنت در لبنان به فریاد صدام رسید و بخشی از توان ما راهی لبنان شد. امام با توپ و تشر این فرماندهان عاشق جنگ با اسرائیل را پس از تلفات افرادی مثل متوسلیان به ایران برگرداند و فرمود:
“راه قدس از کربلا میگذرد”
۲-از سال 1956 که اسرائیل استراتژی نیل تا فرات را در دستور کار خود قرار داد، در جنگ 7 روزه اعراب و اسرائیل در سال 1967 با شکست ناصر، رهبر مصر با خیانت شوروی وارد فاز دیگری شد.
اسرائیل یاد گرفت که هرچه جنگ را به سمت فرات بکشاند و از نیل فاصله بگیرد، کمتر تلفات خواهد داد. این سیاست در فضای قلابی بهار عربی تقویت شد و کمکم خاورمیانهی پر از نفت شد مرکز بحران.
جنگ چند ساله اخیر خاورمیانه اوج این توطعه اسرائیلی است و جاروجنجال بستن تنگه هرمز هم به همین سیاست وصل است که معرکعه گردان آن مسلمین افراطی است.
حال، ما کجای این ماجرا قرار داریم؟
مگر قرار نبود هر مسلمان با پاچیدن یک سطل آب بر روی اسرائیل، این کشور از صفحه روزگار محو شود؟
اکنون چند درصد کشورهای عربی با اسرائیل درگیرند؟ آیا هر تنشی در خاورمیانه آب به آسیاب اسرائیل ریختن نیست؟ در این صورت آیا راه قدس از تنشزدایی در خاورمیانه نمیگذرد؟
برگردیم به حوادث خاورمیانه و ببینیم آیا ما در مسیر آزادسازی قدس بودیم یا تثبیت سیاستهای مرموز موساد؟
آیا درگیری در کنار نیل بیشتر است یا فرات؟
شاید استراتژی جغرافیای اسرائیل عوض شد.
«نیل تا فرات» یا «فرات تا نیل» ؟
در اولی اسرائیل باید سربازان خودش را درگیر کند و در دومی مسلمین متعصب را.
حال کمی به جریان داعش فکر کنید و همچنین تهدید کنندگان تنگه هرمز.