نصرت الله محمودزاده
اگر از اخبار پلیسی روحالله زم فارغ شدید، کمی به ریشه این انحرافات فکر کنیم بلکه دریابیم از کجا میخوریم.
این زمزدگی مرا به یاد غربزدگی آل احمد انداخت. همه میدانیم که انحراف زمها دستپرورده دو پدیده غفلت خودمان و تزویر استکبار است و معجون ایندو بسیار خطرناک.
مصاحبه و ندامت زودهنگام زم نشان میدهد که از آن دمدمیمزاجهای نان به نرخ روز خور است که خوراک جنگ نرم استکبارند.
در کنار این خبر جنجالی، دیدار پوتین از عربستان را هم دنبال کنید. همان زمان که رسانه ملی سرمان را به قتل خاشقچی گرم کرده بود، دستور کار ترامپ و پوتین در خفا روی نحوه تقسیم نفت خاورمیانه بود. ما هم به عربستان میتاختیم و دو دستی هلش میدادیم تو دامن صهیونیسم و حالا دنبال آشتی با این همسایه هستیم.
جای تأسف وقتی است که خوراک رسانه ملی در مورد پرونده جنجالی خاشقچیها توسط خبرنگار کاسه داغتر از آشی تهیه میشد که پس از جا خوش کردن در لندن، دنبال اقامت دائم برای خود و خانواده بود. سالها اسیر کسانی هستیم که زرقوبرق غرب دلشان را برده، اما جلوی دوربین رسانه ملی با مشت کوبنده به استکبار میتازند و جای مهر بر پیشانی دارند. روشن است که چرا مردم به آمد نیوزهای جعلی و خوش آب و رنگ روی میآورند. به راستی خطر و جرم زم بیشتر است یا غفلت رسانه ملی؟
اگر به جای فیلترینگ فضای مجازی، بیداری مردم با آگاهی و صداقت تقویت شود، استکبار به سراغ عروسکهایی چون زم نمیرود.
آیا وقت آن نرسیده که بر سر نسل انقلاب فریاد برآوریم؛ پدر، مادر، ما متهمیم؟ نسل روحالله دست پرورده خودمان است، نه شاه. واقعا از کجا به بعد بارمان کج شد؟ چرا فرزندان روحالله خمینی راحت با شهادت به ندای رهبر خود لبیک گفتند، اما انتیتز این عزیزان پس از پایان جنگ بیشمار روحالله زم شد؟
زم چندمین قربانی فرزندان مسئولی است که در اثر غفلت ما به شیطان روی آوردند؟ این پروندههای فساد آقازادهها ریشه در کجا دارد؟
سر از زیر برف بیرون بیاوریم و ببینیم مردم چه میکشند.
بله؛ زمِ پدر، وقتی بیدار شدیم که زم پسر طعمه نیرنگ استکبار و غفلت خودمان شد.
بله؛ زمِ پدر، شما که روزی در حوزه هنری، سکاندار هنر انقلاب بودید؛ قبول کنید که ما متهمیم. متهم به وسوسه غرور. ما سوار بر قدرت انقلابی شده بودیم که متعلق به مردم بود، نه خواص. تا توانستیم خودیهای حوزه هنر را از کشتی انقلاب به دریای استکبار انداختیم. بروید پرونده شهید مهدی باکریها را مرور کنید.
یادتان هست وقتی منافقین در برابر مردم اسلحه کشیدند، سیستم امنیتی مردم چه بلایی به سرشان آوردند که علارغم چهل سال تحت پوشش و حمایت مالی و امنیتی عراق و فرانسه و آمریکا، هیچگاه جایگاهی نزد مردم نخواهند داشت. آیا از این سیستم امنیتی متکی به مردم غافل نیستیم؟
آیا وقت آن نرسیده که غبار نشسته بر روی اعتقاداتمان را بروبیم؟