نگام ، سیاسی _ انتشار خبر صدای تیراندازی و بلافاصله پس از آن تصاویر و ویدئوهای منتشر شده از سوی مسافران و افراد حاضر در فرودگاه که در فضای رعب و وحشت برای حاضران در فرودگاه همراه بود، ابتدا محسن همدانی، معاون امنیتی استانداری تهران را به توضیح واداشت که به شکل عجولانه اعلام کند «موضوع امنیتی نبوده و یک مانور داخلی برگزار شده است» .
به گزارش کلمه روز شنبه ۳ تیرماه صدای تیراندازی در ترمینال چهار فرودگاه سپاه را به صدور اطلاعیه ای مبنی بر برگزاری مانور موفقیت آمیز در این فرودگاه واداشت و حالا مشخص شده که این حادثه یک کشته بر جای گذاشته است.
مهدی یزدی از ماموران حفاظت فرودگاه مهرآباد است که در جریان این تیراندازی در مهرآباد مورد اصابت قرار گرفته، کشته شده است.
به گزارش کلمه، انتشار خبر صدای تیراندازی و بلافاصله پس از آن تصاویر و ویدئوهای منتشر شده از سوی مسافران و افراد حاضر در فرودگاه که در فضای رعب و وحشت برای حاضران در فرودگاه همراه بود، ابتدا محسن همدانی، معاون امنیتی استانداری تهران را به توضیح واداشت که به شکل عجولانه اعلام کند «موضوع امنیتی نبوده و یک مانور داخلی برگزار شده است».
با این حال تصاویر و ویدئوهای منتشر شده نشان از آن داشت که مسافران و حتی کارکنان فرودگاه اطلاعی از انجام این مانور و عملیات ضد تروریستی نداشتند. همزمان به نقل از یک مقام آگاه اعلام شد که مانور یاد شده به این دلیل بدون اعلام قبلی و «به صورت ناگهانی» انجام شده که «در جریان آن نیروهای امنیتی به خوبی محک خورده و شرایط را شبیهسازی کنند.
روابط عمومی سپاه حفاظت هواپیمایی هم با انتشار اطلاعیهای اعلام کرد که سپاه حفاظت هواپیمایی صبح امروز (شنبه) در راستای ارتقای آمادگیها و سنجش توان عملیاتی یگان حفاظت مستقر در فرودگاه مهرآباد اقدام به برگزاری یک رزمایش دفاعی امنیتی در شرایطی واقعی کرد.
سپاه در اطلاعیه خود با افتخار اعلام کرد: این رزمایش به فضل الهی با موفقیت انجام پذیرفت و بر خلاف آنچه در برخی رسانهها و فضای مجازی مطرح شده است، صدای شلیکهای شنیده شده، ناشی از تمرینات بوده و هیچ مشکل امنیتی وجود نداشته است.
اما انتشار گسترده خبر کشته شدن مهدی یزدی باعث شد افکار عمومی بیش از پیش به اطلاعیه های منابع رسمی بی اعتماد شود.
هنوز روایت دقیق از حادثه روز شنبه فرودگاه مهرآباد مشخص نیست و تیراندازی این روز با خبر متناقض سپاه و روایت های مردم و شاهدان عینی همراه است. روایت هایی که چون شواهد رنگ واقعیت به آن می دهد، جدی تر گرفته می شود.
با این حساب افکار عمومی چگونه و اساسا چرا باید اطلاعیه های آینده ارکان های مختلف آن هم در شرایط حساسی که این نهادها را به صدور بیانیه های مکرر وادار می سازد، جدی بگیرد؟