پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ مسعود فراستی در برنامهدورهمی گفت : تهیهکنندگانی به سینمای ایران آمدهاند که کارشان پولشویی است و عشقشان عکس یادگاری با سلبریتیها، خروجی کارشان هم میشود این فیلمهای آشغال!
وی در ادامه نقد شدید خود به فضای سینمای ایران و تولیدات سینمایی گفت :سلبریتیهای ایرانی با پولهای کثیف رشد کردهاند و با پولهای کثیف شدهاند سلبریتی
وی خطاب به مردم گفت : ای مردم! تهیهکنندگان و سینماگران ایران آمدهاند شما را بچاپند! برای خودتان احترام قائل باشید و نروید و این فیلمهای ایرانی را نبینید! بروید بیلیوایلدر ببینید، ده بار هم اگر «آپارتمان» و «ایرما خوشگله»ی بیلیوایلدر را ببینید خسته نمیشوید؛ ای مردم! برای خودتان احترام قائل باشید
پس از حاشیههای ایجاد شده بر سر سرمایهگذاران سریال «شهرزاد» بود که مسأله پولهای کثیف در سینما به صورت جدی مطرح شد اما ورود سرمایههای مشکوک به سینما به اوایل دهه ۹۰ برمیگردد؛ زمانی که بابک زنجانی در سینما سرمایهگذاری کرد و سودای عکس انداختن با بازیگران و محبوب شدن در سر داشت. داریوش باباییان تهیهکننده سینما به خبرگزاری صداوسیما گفته که بیش از ۱۰۰ فیلمنامه از کارگردانان و تهیه کنندگان مطرح سینما به دفتر بابک زنجانی رسیده بود و آنها خواهان این بودند که روی فیلمنامهشان سرمایهگذاری شود.
زنجانی سودای سرمایهگذاری در سینما را با خود به اوین برد اما پرونده پولهای کثیف بسته نشد. نامهای دیگری هم به لیست سرمایهگذاران مشکوک سینمایی اضافه شد؛ از فردی که صاحب آژانس هواپیمایی است و در اماکن مختلف عنوان کرده که علاقهمند است در سینما سرمایهگذاری کند تا بیتکوین بازی که حالا هوس عکس انداختن با چهرههای مطرح سینمایی به سرش زده. نظر سینماگران درباره پولهای کثیف در این حوزه جالب است. مسعود دهنمکی میگوید: «دستمزد بازیگران آنقدر بالا رفته که بدون پول کثیف نمیشود فیلم ساخت.» محسن تنابنده هم معتقد است: «حرف زدن در رابطه با پول و پول کثیف راهی به جایی نمیبرد، چون جزء لاینفک نیمه صنعت رو به رشد سینماست.» گزارشی که ایرنا سال گذشته منتشر کرد زوایای دیگری از این پدیده را نشان داد: «یکی از مهمترین معضلات این سرمایهها بالا رفتن بیمنطق و نجومی دستمزد عوامل و بخصوص بازیگران فیلم است بطوری که چند سال پیش با ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون امکان ساخت یک فیلم بلند فراهم بود ولی با بالا رفتن دستمزد سلبریتیها، این مبلغ فقط به عنوان حقوق یک بازیگر مشهور در پروژههای اینچنینی برابری میکند و این تازه شروع فاجعه است که به عوامل دیگر نیز تسری مییابد.»
با وجود این چنانکه حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی میگوید: «متر و معیار تشخیص پول کثیف در اختیار سازمان سینمایی نیست. سازمان سینمایی طبعاً از ورود سرمایه استقبال میکند اما منتقدان میگویند ورود پول کثیف ممکن است ساختارهای سینما را دچار مشکل کند و اصل سینما آسیب ببیند. از این نظر همکاری و تعامل مثبت صنوف و سازمان سینمایی میتواند در پیشگیری از این معضل مؤثر باشد. مطلعم که خانه سینما در حال بررسی این موضوع است و امیدوارم بزودی نتایج آن اعلام شود.»
گرچه پیشتر ابراهیم داروغهزاده معاون سابق نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی و دبیر دو دوره اخیر جشنواره فیلم فجر پاسخی به مدعیان پولشویی در پروژههای سینمایی داده بود: «کل سرمایه در گردش سینمای ایران حدود ۲۰۰ میلیارد تومان در سال است. وقتی کسی ۱۱ هزار میلیارد تومان اختلاس کرده، چطور این میزان را با ۱۰ میلیارد تومان میتواند پولشویی کند؟ پولشویی یعنی ما ۱۰ هزار میلیارد پول داریم ببریم جایی یک چرخشی انجام دهیم و برگردانیم. اصلاً بحث پولشویی با پول کثیف دو بحث کاملاً متفاوت است. فردی ۱۱ هزار میلیارد متهم به اختلاس است، بانک سرمایه و وزارت آموزش و پرورش متهم اصلی هستند، جالب است که تمام رسانهها آن ۱۱ هزار میلیارد و بانک سرمایه و وزارت آموزش و پرورش و… را ول کردهاند، چسبیدهاند به یک پروژه نمایش خانگی که کل این پروژه ۱۰ میلیارد تومان سرمایهگذاری داشته که اتفاقاً بازگشت سرمایه نیز داشته است و همین را دستاویز کردهاند و به تمام هنرمندان سینما توهین میکنند که چرا پول گرفتید و فیلم خوب بازی کردید؟! هنرمند سینما باید پول بگیرد و فیلم بازی کند.»