راه سبز امید
مرحوم مهندس بازرگان همیشه لیبرال بود و هیچگاه انقلابی نبود
و این را به صراحت در اولین روز انتصابش بعنوان نخست وزیر دولت موقت اعلام کرد.
و گفت مشی من اصلاحات گام به گام است نه تعییرات ناگهانی و انقلابی.
از این رو انتصاب او به عضویت شورای انقلاب و ریاست دولت موقت انقلاب یک طنز تاریخی بود که زیاد دوام نیاورد.
ولی ما ملت مرده پرست ایران از او چه آموخته ایم
به جز تعریف و تمجید از او آن هم پس از مرگش؟
او قبل و بعد از انقلاب لیبرال بود
و هیچ وقت انقلابی و رادیکال نبود.
ولی ما ملت همیشه انقلابی ایران هیچگاه لیبرال و پیرو راه او نبوده ایم
و همیشه مثل رهبرانمان انقلابی و برانداز و خشونت طلب و تمامت خواه و مطلق گرا بوده ایم.
با سرنگونی آن رژیم شاه کشی کردیم
و حالا هم اگر دستمان برسد با براندازی این نظام آخوند کشی می کنیم.
در حالی که او همیشه یک مبارز قانونی و پارلمانتاریست و لیبرال و میانه رو بود
و از چارچوب قانون و عقل و منطق و اصول اخلاقی و انسانی و اسلامی و منافع ملی پایش را بیرون نمی گذاشت
و با خشونت به هر شکلش مخالف بود.
او با اعتقاد به مبارزه مدنی و قانونی و مخالفت با مبارزه خشونت آمیز
همه هزینه های مبارزه با نظام استبدادی را شخصا به جان می خرید
ولی حاضر به تحمیل هیچ هزینه ای بر روی دوش عموم ملت نبود.
او حاضر به رسیدن به قدرت و یا حفظ قدرت به هر قیمت نبود.
او یک اصولگرا و اصلاح طلب به معنای واقعی آن بود.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
نگام ؛ ناگفته های ایران ما