✍️فرهاد قنبری
نظرسنجی انتخاباتی در مورد تعداد شرکت کنندگان و رای کاندیداها در ایران همانگونه که انتخابات های قبلی نشان داده است [و بر خلاف جوامع غربی] کاملا بی اعتبار است و نباید توجه چندانی به آنها داشت.
دلایل اصلی بی اعتباری نظرسنجی های انتخاباتی در ایران:
۱- محافظه کاری مردم ایران: همه کم و بیش افرادی را می شناسیم که در اندرونی چنان سخن می گویند که آدم نگران می شود و نصیحتشان می کند که کمی محافظه کار باشند و خدای ناکرده زبان سرخ سر سبزشان را بر باد ندهد، اما همین آدم صبح فردا نشده میبینی که در کمال آرامش پیرهن یقه آخوندی و دو سایز بزرگ روی شلوار را پوشیده و تسبیحی در دست و ذکر گویان راهی محل کار می شود و آنجا هم در صف اول نماز جماعت ایستاده و چنان شعار مرگ بر منافق سر می دهد که آدم تصور می کند همین ساعتی پیش از جبهه های سوریه و جنوب لبنان برگشته است. اصولا به رای و نظرسنجی چنین افرادی که در خانه بی دین و ضدنظام و براندازند و در محل کار در حال تار و مار کردن ضدانقلاب، نباید وقع چندانی نهاد.
۲- دورویی: در انتخاباتهای گذشته به ویژه سال ۸۸ افراد بسیاری را به عینه مشاهده می کردیم که صبح تا شب مشغول تمسخر احمدی نژاد بودند، اما در روز رای گیری به صورت پنهانی به ایشان رای دادند. از این افراد در ایران کم نیستند. افرادی که ساعتی مانده به رای گیری ممکن است با یک شعار دهان پرکن و چند متلک به آقازاده ها، با چند گرم تریاک یا پنجاه هزار تومان پول و یا یک پرس چلوکباب نظرشان صد و هشتاد درجه تغییر کند. به نظر این افراد هم نباید وقعی نهاد و نظرسنجی صورت گرفته از آنها را جدی گرفت.
۳- تصمیم گیری های هیجانی: عده ای که تعدادشان هم کم نیست کل چهار سال به کسانی که می خواهند در انتخابات شرکت کرده و رای بدهند بد و بیراه می گویند اما خود در لحظه آخر تغییر عقیده داده و پای ثابت حضور پای صندوق هستند. به نظر این افراد هم تا ساعات پایانی انتخابات نباید توجه چندانی نمود.
در کل مجموعه این عوامل و عواملی از این قبیل باعث می شود که نظرسنجی های انتخاباتی در ایران جز گمراه کردن نامزدهای انتخابات و فعالین سیاسی از ارزش و اعتبار چندانی برخوردار نباشد.