✍️یوسف حسنیتبار
ممانعت از سخنرانی حضوری و مجازی در دانشگاهها
با استناد به گزارش معاونت اطلاعات قرارگاه ثارالله
و مشهود بودن ترس اطلاعات سپاه از درخواست رفع حصر محصورین،
پیامی دارد؛
که با گذشت یک دهه از اتفاقات پسا انتخاباتی سال 88،
نیروهای اقتدارگرا همچنان تمایل به سرکوب و خفقان داشته
و اصرار و پافشاری بر این مسئله که نشان دهند
حتی لحظهای حاضر به عقب نشستن از این نگاه چکمهای نیستند
و حتی در پس لایههای تظاهر به خدمت
و به کارگیری واژههایی همچون اصلاحات قضایی نیز
همان نگاه چکمهای نهفته
که نمونه بارز آن در بخشنامه کردن گزارش ضابطین نمود مییابد
و دستگاه قضا را به عنوان زیرشاخهای از نهادهای امنیتی افول بخشیده است.
کلام میرحسین عزیز را بهیاد آورید
که واقعبینانهترین نگاه را به شگرفانگیزترین تحولات آن روزها داشت
و در بیانیهی 16 آذر 88 به نیکی گفت:
“برادران ما! اگر از هزینههای سنگین و عملیات عظیم خود نتیجه نمیگیرید شاید صحنه درگیری را اشتباه گرفتهاید؛ در خیابان با سایهها میجنگید حال آن که در میدان وجدانهای مردم خاکریزهایتان پی در پی در حال سقوط است. 16 آذر دانشگاه را تحمل نمیکنید، 17 آذر چه میکنید؟ 18 آذر چه میکنید؟ چشماني را که در صحن دانشگاه به رزمایشهای بیفايده افتاده و آنها را نشانه ترس یافته چگونه تسخیر میکنید؟ اصلا همه دانشجویان را ساکت کردید؛ با واقعیت جامعه چه خواهید كرد؟”