حميد هوشنگي
واقعيت اين است كه ايران چرخه غني سازي اورانيوم را در كشور بومي كرده است و به لحاظ فني رسيدن به هدف داشتن ١٩٠ هزار سو هم براي صنايع هسته اي ايران مطلقاً مشكل نيست و اين دستاورد هم مغاير توافق برجام نخواهد بود، اما اقدامي هم نيست كه اتحاديه اروپا راخوش بيايد. به نظر مي رسد “نظام” در عين داشتن ” تمايل بسيار براي حفظ برجام”، مي خواهد با دست پرتري با اروپا براي گريز از عملي شدن تهديد هاي امريكا، مذاكره كند. تهديد هاي اقتصادي كمرشكني كه در صورت عملي شدن از ١٣ آبانماه، ( چهارم نوامبر) اوضاع را به سمتي تقريباً غيرقابل پيش بيني خواهد برد.
آيا راه ديگري به جز مذاكره با اتحاديه اروپا، بريتانيا، آلمان و فرانسه وجود دارد؟ آيا دادن امتيازات غيرضرور به مسكو و پكن از طرف ايران را مي توان به اميد علاقمند كردن روسيه و چين در حمايت تام و تمام از ايران همچنان ادامه داد؟ اگر پذيرفته ايم كه داشتن ” قدرت هسته اي ” با توجه به توان بي چون چراي اقتصادي امريكاي قلدر به ” بازدارندگي ” كمكي نمي كند، چرا بايد از ” نرمش قهرمانانه دوم ” واهمه داشته باشيم؟ مگر توان ديپلمانيك ايران در مذاكرات منتهي به توافق هسته اي با ١ + ٥ ، دنيا را خيره نكرد و همگان را به تحسين وا نداشت؟
من شكي ندارم كه خواسته هاي آمريكا از ايران بسيار قلدرمابانه و غيرمنطقي است، اما ” مذاكره با حريف” در همين موارد است كه معني پيدا مي كند! روشن است كه در جهاني به غايت ظالم زندگي مي كنيم، دنيائي كه قانون جنگل در آن حكمفرماست. متاسفانه به نظر مي رسد يا بايد شاهد افول اقتصادي كشور باشيم يا نهايتاً با امريكا مذاكره كنيم! شكستن ” خط هاي قرمز” هنر سياست است! مگر ايران در قبول قطعنامه ٥٩٨ از خط قرمز عبور نكرد؟ مگر مذاكرات موفق هسته اي با ١ + ٥ خود عبور از خط قرمز نبود؟ مگر ما با عبور از اين خطوط خود ترسيم كرده، جنگ تحميلي را پايان نداديم و با توافق هسته اي، از شش قطعنامه شوراي امنيت در ارتباط با بحران هسته اي با موفقيت عبور نكرديم؟
براي حاضر شدن پشت ميز مذاكره، بايد ” حتي المقدور ” قوي بود و يا خود را قوي نشان داد. خوشبختانه در شرايط كنوني همچنان از داشتن تيم ديپلماتيك قوي سابق برخورداريم به شرط آنكه حمايتي به اندازه دور قبل مذاكرات، از دكتر ظريف و يارانش، دريغ نشود. به نظر مي رسد حركت به سوي داشتن ١٩٠ هزار سو در توان هسته اي كشور، بخشي از اين تداركات است! ايران مي خواهد نشان دهد اگر مذاكره با اتحاديه اروپا، بريتانيا، فرانسه و آلمان براي لغو تهديد به تحريم هاي امريكا عليه ايران، نتيجه ندهد ايران براي آغاز دوري جديد در برنامه اي هسته اي خود آمادگي دارد. (برنامه اي كه ١ + ٥ براي متوقف كردن آن، بيش از دو سال با ايران مذاكره كرد و ايران در زمان هاي بدست آورده قبل توافق و در حين مذاكره، فرصت يافت توان هسته اي خود را كاملاً بومي كند، نفوذش در منطقه خاورميانه را توسعه دهد و براي مطامع غرب در منطقه سدي جدي ايجاد كند.) به عبارتي نگفته، ايران در صورت عدم تعامل غرب با تهران، قدرت تخريبش را به نمايش خواهد گذاشت!
بد نيست در همين جا اشاره شود كه شواهدي دردست است كه از تمايل جدي ايران به كاهش تنش خبر مي دهد. به انجام مذاكرات ايران و اروپا در مورد بحران يمن نگاه كنيد! رياض هم كمي تا قسمتي همراه شده است. عربستان برخلاف امارات، بحرين و اسرائيل از اراجيف قلدرمابانه سه هفته قبل مايك پومپئو وزير خارجه ترامپ عليه ايران، حمايت نكرد و ترجيح داد فعلاً سكوت كند!
نگام ؛ ناگفته های ایران ما