نصرت الله محمودزاده
یادمان باشد که اگر حریانی قصد تخریب را داشته باشد اول رگ خواب طرف مقابل را شناسایی و سپس وارد تخریب میشوند.
شکی نیست این دولت نتوانسته پاشنه آشیل اقتصادی و شفاف سازی روابط اجتماعی را حل کند و دکترین ظریف در سیاست خارجی هم وسط راه در چالهچولههای برجام یتیم شد و افتاد به خورده کاری.
قصهی مقاومت زنگنه در برابر رانت نفت ما را به یاد کانال کمیل جنگ میاندازد. هر چه فرمانده گردان کمیل مقاومت کرد، کسی به فریادش نرسید. نتنها کسی به هشدارهای زنگنه توجه ندارد، بلکه چپ و راست برایش شایعه درست میکنند تا در جنگ روانی او را تسلیم کنند.
امروز دیگر مردم از همراهی با چپ و راست عبور کردند و از تماشای جنگ روانی تنگه هرمز هم خسته شدند. اگر زیر پوشش مبارزه با آمریکا در حد فحش و بدوبیراه، باز هم مشکلات و عقب ماندگی مردم را به گردن لیبراها و غربگراها بیاندازیم، گمان نکنم در انتخابات بعدی مردم رکب بخورند.
بیعلت نیست که مطرح میکنند؛ «مردم در انتخاب اصلح موفق نبودند»
اگر دقت کرده باشید، سالهاست که این پروژهی خارج کردن مردم در تصمیمات کلیدی شروع شده و اخیرا شدت یافته.
اتاق فکر این پروژه را کسانی رهبری میکنند که قصد دارند «حکومت اسلامی» را جایگزین «جمهوری اسلامی» کنند.
پس، مشکل این دولت و آن دولت نیست که سرمان را به انتقادات تخریبی دولتها گرم کردهاند.
آه از این خواب سنگین مردم که بهترین بستر سیاستمدان متمایل به دیکتاتوری است.
قدرت؛ این پدیدهی وسوسه برانگیز.